W rocznicę urodzin

W 104. rocznicę urodzin Stanisławy Walasiewicz, burmistrz Rypina, dyrektor Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej, dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji oraz przedstawiciel rodziny Jan Walasiewicz złożyli kwiaty i zapalili znicze pod tablicą i pomni­kiem wybitnej sportsmenki.

Stanisława Walasiewicz, urodziła się 3 kwietnia 1911 w Wierzchowni, zmarła 4 grudnia 1980 w Cleveland – polska lekkoatletka startująca w biegach sprinterskich, mistrzyni olimpijska, wielokrotna rekordzistka świata. Jej rodzice wyemigrowali do Ameryki i osiedlili się w portowym mieście Cleveland, w stanie Ohio. Przygo­dę ze sportem rozpoczęła w dzie­ciństwie od zajęć w miejskim parku rekreacyjnym. Grała tam w baseball i koszykówkę. W 1927 roku wzię­ła udział w zawodach pod hasłem „Szukamy olimpijczyków” i zosta­ła zakwalifikowana do reprezen­tacji olimpijskiej USA w sztafe­cie 4 x 100 m oraz jako rezerwowa w biegu na 100 m. W olimpiadzie jednak nie wzięła udziału, ze wzglę­du na brak obywatelstwa amerykań­skiego. Kilka lat później na olim­piadzie w Los Angeles wystąpiła w barwach Polski.
Na olimpiadzie w 1932 roku okazała się najszybszą biegaczką na dystansie 100 m i zdobyła złoty me­dal olimpijski. Cztery lata później w Berlinie zdobyła srebrny medal. W 1930 roku na III Światowych Igrzyskach Kobiet w Pradze zdobyła trzy złote medale w biegu na odcin­kach 60, 100 i 200 m oraz brązowy w sztafecie 4x100 metrów. Podczas IV Światowych Igrzysk Kobiet w Lon­dynie w 1934 roku wywalczyła złoty medal za bieg na dystansie 60 m i dwa srebrne za 100 i 200 m. W czasie I Lekkoatletycznych Mi­strzostw Europy Kobiet w Wiedniu zdobyła dwa złote medale (bieg 100 i 200 m) oraz dwa srebrne (skok w dal i sztafeta 4 x 100m). W latach 1929-1950 była 24-krotną mistrzy­nią Polski, 51-krotną rekordzist­ką Polski, 7-krotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwo­wych (w 33 konkurencjach). Była też 8-krotną rekordzistką Europy, 40-krotną mistrzynią Stanów Zjed­noczonych i 18-krotną rekordzistką świata.

Po zakończeniu kariery sportowej została niestrudzoną działaczką po­lonijną i trenerką młodych zawodni­czek. Za osiągnięcia sportowe i pa­triotyczną postawę zaskarbiła sobie wdzięczność wielu Polaków. Zmar­ła 4 grudnia 1980 roku na parkingu centrum handlowego, gdzie została śmiertelnie postrzelona.